ไม่ได้ใจเย็น แค่ไม่เห็นค่าพอจะร้อนใส่

ไปอ่านเจอมาชอบมาก

"I don't carry any hate in my heart; I just move on and forget your existence."

บางคนชอบเข้าใจผิดว่าความเงียบคือความพ่ายแพ้ การไม่โต้ตอบคือการยอมจำนน ทั้งที่ความจริงแล้ว… มันคือ “ศิลปะแห่งการวางเฉย” ของคนที่ไม่อยากให้พลังชีวิตของตัวเองต้องสูญเสียไปกับคนที่ไม่คู่ควร

ผู้เขียนเคยเห็นหลายคนพยายาม “ชนะ” ด้วยคำพูดแรง ๆ เสียดแทงคนอื่น เพื่อปลอบใจตัวเองว่ามีอำนาจกว่า แต่แท้จริงแล้ว คนที่ต้องพยายามกดคนอื่นให้ต่ำลง มักเป็นคนที่ข้างในรู้สึกเล็กเกินไปที่จะยืนอย่างสง่างามด้วยตัวเอง

วลีนี้จึงเหมือนมีดบาง ๆ ที่เฉือนความจริงออกมาให้เห็นชัดว่าคนที่เติบโตทางใจ ไม่จำเป็นต้องเก็บ “ความเกลียด” ไว้เป็นภาระ พวกเขาเพียงแค่เดินต่อไปอย่างสงบนิ่ง ไม่ใส่ใจ คนร้าย ๆ จึงเหมือนพวกไร้ตัวตน เป็นเพียงลมพัดผ่าน

เพราะการ “ลืม” การ "ปล่อยผ่าน" เป็นเสมือนการประกาศอย่างเงียบ ๆ ว่า...
คุณไม่สำคัญพอที่จะให้ความสำคัญอีกต่อไป

และสำหรับพวก toxic ที่ยังคิดว่าการใช้คำพูดแรง ๆ ข่มเห่งคนอื่นได้คืออำนาจ ผู้เขียนขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ คุณคือ “บทเรียน” ที่คนดี ๆ เอาไว้ฝึกใจให้นิ่ง ไม่ใช่ “ความทรงจำ” ที่ใครอยากจดจำ