ARTHIT's Space

ไปอ่านเจอมาชอบมาก “Sit with people who've failed more times than won, because they don't have ego, they have experiences.” แปลได้ประมาณว่า “จงนั่งอยู่กับคนที่ล้มเหลวบ่อยกว่าชนะ เพราะพวกเขาไม่มีอัตตา มีแต่ประสบการณ์” คำพูดนี้ฟังดูเรียบง่าย แต่กลับสะเทือนใจอย่างประหลาด มันทำให้ผู้เขียนนึกถึงคนบางกลุ่มที่เคยเจอในชีวิต คนที่ไม่ได้พูดถึงความสำเร็จของตัวเองพร่ำเพรื่อ ไม่โอ้อวด ไม่ต้องการพิสูจน์อะไรให้ใครเห็น แต่เมื่อได้คุยด้วยจะรู้สึกอบอุ่นและลึกซึ้ง เพราะสิ่งที่พวกเขาพูดมักมาจาก “ชีวิตจริง” ไม่ใช่ตำราสวยหรู ในโลกที่ทุกคนพยายามโชว์ความสำเร็จ แข่งกันเล่า “ชัยชนะ” เรามักลืมไปว่าความล้มเหลวคือครูที่ดีที่สุด คนที่เคยพัง เคยแพ้ เคยเสียหน้า เคยลุกจากศูนย์มาแล้วหลายครั้ง พวกเขาคือคลังความรู้ชั้นดีของชีวิต เพราะผ่านจุดที่อัตตาถูกทุบจนแหลก แล้วแทนที่ด้วยสิ่งที่เรียกว่า “สติ” และ “ประสบการณ์” ผู้เขียนเคยนั่งฟังคนคนหนึ่งที่ล้มเหลวมาหลายรอบในเรื่อง ๆ หนึ่ง (เรื่องอะไร ขอสงวนไว้นะครับ) เขาไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงยกตน แต่พูดด้วยรอยยิ้มและแววตาที่นิ่งสงบ ประโยคสั้น ๆ ของเขาเต็มไปด้วยบทเรียนที่ไม...

ผู้เขียนมีโอกาสอ่าน สามก๊ก มานาน เปิดอ่านครั้งแรกน่าจะสักยี่สิบกว่าปีที่แล้ว และน่าจะอ่านจบไปสองถึงสามรอบ ในเส้นทางชีวิตการทำงาน มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้นึกถึง “ศึกเกงเล้ง” — ศึกที่ขงเบ้งส่งม้าเจ๊กไปป้องกันแนวรบสำคัญ แต่กลับพ่ายแพ้อย่างไม่คาดคิดเพราะการประเมินผิดและยึดติดในความรู้ของตนมากเกินไป ม้าเจ๊กเลือกตั้งค่ายบนภูเขาแทนที่จะอยู่ใกล้แม่น้ำ แม้ขงเบ้งจะเตือนแล้วก็ตาม ผลคือกองทัพถูกตัดเส้นทางเสบียงและแตกพ่ายในเวลาไม่นาน เหตุการณ์นั้นทำให้ผู้เขียนสะดุดใจกับบทเรียนสำคัญ ... ความรู้เพียงอย่างเดียวไม่อาจทดแทนความมีสติปัญญาและประสบการณ์ได้ และการละเลยคำเตือนจากผู้มากประสบการณ์มักนำไปสู่ความล้มเหลวเสมอ วรรณคดีที่สอนคนเก่งให้รู้จักถ่อมตน สามก๊กไม่ใช่แค่เรื่องของสงครามหรืออำนาจ แต่ยังเป็นตำราว่าด้วยจิตใจคน เต็มไปด้วยบทเรียนเรื่อง “ความรู้ ความภักดี และความผิดพลาดของมนุษย์” ในบรรดาศึกทั้งหลายที่ขงเบ้งบัญชาการ ไม่มีครั้งใดเจ็บปวดเท่า “ศึกเกงเล้ง” ครั้งที่เล่าปี่สิ้นไปแล้ว ขงเบ้งยกทัพขึ้นเหนือเพื่อทวงคืนดินแดนจากวุยก๊ก แต่กลับต้องพ่ายเพราะความผิดพลาดของแม่ทัพที่ไว้ใจที่สุด ... “ม้าเจ๊ก” ...

ไปอ่านเจอมา ชอบมาก "If you’re rejected, accept. If you feel unloved, let go. If they choose someone or something over you, move on. Remember that, in every NO from someone is a YES to someone better." ข้อความสั้น ๆ นี้ เตือนใจได้อย่างลึกซึ้งครับ เพราะในชีวิตจริง เราทุกคนต่างเคยผ่านช่วงเวลาของการ “เป็นคนที่ไม่ใช่” หรือ “ถูกปฏิเสธ” ไม่ว่าจะเป็นในความรัก มิตรภาพ หรือแม้แต่โอกาสบางอย่างที่เราหวังไว้เต็มหัวใจ แต่บางที...สิ่งที่เราคิดว่า “เสียไป” อาจเป็นสิ่งที่ชีวิตกำลัง “ปกป้องเราไว้” ถ้าใครไม่เลือกเรา — ก็แค่ยอมรับ ถ้าใครไม่เห็นค่าเรา — ก็แค่ปล่อยไป เพราะการฝืนอยู่ในที่ที่เป็นคนไม่ใช่ ไม่ได้ทำให้เรามีความสุขขึ้นมาเลย ทุกคำว่า “ไม่” ที่เราได้รับ อาจเป็นประตูที่ค่อย ๆ เปิดไปสู่การเป็นคน “ที่ใช่” ในจังหวะเวลาที่เหมาะสม และบางครั้ง...สิ่งที่ดีจริง ๆ ต้องใช้เวลา ผู้เขียนขอเป็นกำลังใจให้ “คนไม่ใช่” ทุกท่านครับ ขอให้เชื่อมั่นในคุณค่าของตัวเอง และเดินต่อไปอย่างสง่างาม เพราะทางอ้อมของ “ไม่ใช่” วันนี้...อาจพาเราไปถึง “ใช่” ที่ดีที่สุดในวันหนึ่งข้างหน้า 

จุดเริ่มต้นของความท้าทาย ผู้เขียนตั้งเป้าหมายชัดเจน วิ่งระยะทาง 10 กิโลเมตรให้จบภายใน 1 ชั่วโมง (< pace 6) ภายในเวลาเพียง 8 สัปดาห์ โดยทดลองพึ่งพา “Garmin Coach” โค้ช AI ที่ใช้ข้อมูลจริงจากร่างกายเพื่อปรับแผนฝึกแบบเรียลไทม์ คำถามในใจคือ... AI แบบนี้จะเข้าใจจังหวะการฝึกของมนุษย์ได้จริงหรือไม่? ตั้งค่าเป้าหมายและเลือกระดับโค้ช เมื่อเริ่มใช้งาน Garmin Coach ระบบจะให้เราเลือกเป้าหมาย (10K < 60 นาที) พร้อมเลือกว่าอยากให้ใครเป็นโค้ชเสมือน เช่น Jeff Galloway, Amy Parkerson-Mitchell, Greg McMillan เป็นต้น แต่ละคนมีปรัชญาการซ้อมต่างกัน — บางคนเน้นการผสมจ็อกกับเดิน บางคนเน้นการฝึกเชิงจังหวะและความเร็ว AI จะถามถึงระดับความฟิตปัจจุบัน ความถี่ในการซ้อม และวันที่สะดวกวิ่งแบบ long run จากนั้นจะสร้าง “แผนส่วนตัว” ที่ไม่ตายตัว เพราะมันจะปรับตามผลการฝึกจริงของเราในแต่ละสัปดาห์ สัปดาห์ที่ 1–2: จุดเริ่มต้น ช่วงสองสัปดาห์แรกเป็นการปรับพื้นฐาน Garmin Coach จะเน้นการวิ่งแบบ Easy Run เพื่อสร้างความทนทานและให้ร่างกายปรับตัวกับความสม่ำเสมอของการซ้อม แม้จะรู้สึกว่าแผนยังเบาเกินไป แต่เมื่อดูข้อมูลก...

ไปอ่านเจอมาชอบมาก "I don't carry any hate in my heart; I just move on and forget your existence." บางคนชอบเข้าใจผิดว่าความเงียบคือความพ่ายแพ้ การไม่โต้ตอบคือการยอมจำนน ทั้งที่ความจริงแล้ว… มันคือ “ศิลปะแห่งการวางเฉย” ของคนที่ไม่อยากให้พลังชีวิตของตัวเองต้องสูญเสียไปกับคนที่ไม่คู่ควร ผู้เขียนเคยเห็นหลายคนพยายาม “ชนะ” ด้วยคำพูดแรง ๆ เสียดแทงคนอื่น เพื่อปลอบใจตัวเองว่ามีอำนาจกว่า แต่แท้จริงแล้ว คนที่ต้องพยายามกดคนอื่นให้ต่ำลง มักเป็นคนที่ข้างในรู้สึกเล็กเกินไปที่จะยืนอย่างสง่างามด้วยตัวเอง วลีนี้จึงเหมือนมีดบาง ๆ ที่เฉือนความจริงออกมาให้เห็นชัดว่าคนที่เติบโตทางใจ ไม่จำเป็นต้องเก็บ “ความเกลียด” ไว้เป็นภาระ พวกเขาเพียงแค่เดินต่อไปอย่างสงบนิ่ง ไม่ใส่ใจ คนร้าย ๆ จึงเหมือนพวกไร้ตัวตน เป็นเพียงลมพัดผ่าน เพราะการ “ลืม” การ "ปล่อยผ่าน" เป็นเสมือนการประกาศอย่างเงียบ ๆ ว่า... คุณไม่สำคัญพอที่จะให้ความสำคัญอีกต่อไป และสำหรับพวก toxic ที่ยังคิดว่าการใช้คำพูดแรง ๆ ข่มเห่งคนอื่นได้คืออำนาจ ผู้เขียนขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ คุณคือ “บทเรียน” ที่คนดี ๆ เอาไว้ฝึกใจให้นิ่ง ไม่...

ไปอ่านเจอมาชอบมาก “Strong people don’t put others down... they lift them up.” ประโยคนี้สั้น แต่ทรงพลังครับ เพราะมันเตือนเราว่า “คนแข็งแกร่งจริง” ไม่จำเป็นต้องยกตัวด้วยการกดคนอื่นให้ต่ำลง เพียงเพื่อให้ตัวเองดูสูงกว่า ในชีวิตจริง เรามักพบคนบางประเภทที่รู้สึกภูมิใจเมื่อได้พูดจาเหน็บแนมหรือเหยียดคนอื่น บางคนพูดเล่นแต่แฝงด้วยคำพูดเสียดสี บางคนใช้คำพูดรุนแรง ทำร้ายจิตใจ แล้วแสร้งทำเป็นว่าตรงไปตรงมา แต่แท้จริงแล้ว...นั่นคือความเปราะบางในใจที่พยายามซ่อนอยู่ใต้ความมั่นใจปลอม ๆ ตรงกันข้าม คนที่แข็งแกร่งจริง มักมีหัวใจที่อ่อนโยนและมั่นคงพอจะยกคนอื่นขึ้น เขามองเห็นคุณค่าของผู้อื่น ชื่นชมในความพยายามเล็ก ๆ ของคนรอบข้าง และยินดีเมื่อเห็นคนอื่นก้าวหน้า โลกนี้จะงดงามขึ้นทันที หากเราเลือกใช้คำพูดอย่างอ่อนโยน การสนับสนุนและให้กำลังใจคนที่ล้ม คือการพิสูจน์ “ความสูงส่งของจิตใจ” ได้ดีกว่าการบั่นทอนหรือเหยียบย่ำใคร ผู้เขียนอยากชวนทุกคนมองไปรอบตัว เราไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่กว่าคนอื่น เพียงแค่ “ไม่เหยียบใคร” และ “ยกคนอื่นขึ้นได้” เท่านี้...ก็ถือว่าเราแข็งแกร่งจริงแล้วครับ 

ในโลกของการฝึกซ้อม หลายคนมักให้ความสำคัญกับ “วันหนัก” อย่างการซ้อม Interval, Tempo หรือ Long Run เพราะมันให้ความรู้สึกเหมือนกำลังพัฒนาอย่างเห็นผล แต่ในความเป็นจริงแล้ว “วันที่เราฟื้นตัว” ต่างหาก...คือวันที่ร่างกายสร้างความแข็งแกร่งขึ้นจริง ๆ และหนึ่งในเครื่องมือที่ช่วยให้การฟื้นตัวมีประสิทธิภาพมากที่สุดก็คือ “Recovery Run” – การวิ่งเพื่อพักฟื้นร่างกายโดยเฉพาะ Recovery Run คืออะไร? Recovery Run คือการ “วิ่งเบา” ที่มีความเข้มข้นต่ำมาก จุดประสงค์ไม่ใช่เพื่อพัฒนาความเร็วหรือเพิ่มความอึด แต่เพื่อ ช่วยให้ร่างกายฟื้นตัวจากการฝึกหนักในวันก่อนหน้า มันคือการขยับร่างกายในจังหวะสบาย ๆ ให้หัวใจเต้นเพียง 60–70% ของอัตราการเต้นสูงสุด (HRmax) และให้กล้ามเนื้อได้รับออกซิเจนมากขึ้น เพื่อเร่งกระบวนการซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ ลดของเสียอย่างกรดแลกติก และทำให้กล้ามเนื้อ “หายล้า” ได้เร็วขึ้น ลักษณะของการวิ่งแบบ Recovery รายการ คำอธิบาย จุดประสงค์หลัก กระตุ้นการฟื้นฟู ไม่ใช่การฝึกเพิ่มสมรรถนะ ความเร็ว (Pace) ช้ากว่า Easy Run ประมาณ 30–60 วินาทีต่อกิโลเมตร อัตราการเต้นหัวใจ (HR) อยู่ในโซน 1...

  "ความคิดสร้างสรรค์ที่ยอดเยี่ยม มักไม่ได้มาจากที่ที่เราคุ้นเคยครับ บางครั้งมันซ่อนอยู่ใน 'ความไม่คุ้นเคย' ที่เรากล้าจะออกไปสำรวจ" ในฐานะนักสร้างสรรค์ ไม่ว่าจะเป็นการถ่ายภาพ การเขียน หรือการทำอะไรก็ตาม เราทุกคนต่างก็มี 'พื้นที่สบายใจ' หรือแนวทางที่เราถนัดกันอยู่แล้วครับ ซึ่งพื้นที่ตรงนั้นก็มีคุณค่า เพราะมันทำให้เราสามารถพัฒนาฝีมือได้ต่อเนื่องและมั่นใจในผลงานของตัวเอง แต่ในขณะเดียวกัน ความสบายใจที่มากเกินไปก็มักจะสร้าง "กรอบ" ที่มองไม่เห็น เป็นกำแพงบางๆ ที่ทำให้เราเผลอเดินซ้ำรอยเดิม จนพลาดโอกาสที่จะได้เจอสิ่งใหม่ ๆ ลองนึกถึงเวลาที่เราออกไปเจอสถานที่แปลกตา หรือพูดคุยกับใครบางคนที่มีมุมมองไม่เหมือนเรา บ่อยครั้งประสบการณ์เหล่านั้นจะกลายเป็นจุดประกายเล็ก ๆ ที่ทำให้มุมมองของเราเปลี่ยนไปทั้งหมด ภาพถ่ายธรรมดาอาจกลับมามีชีวิตชีวา บทความที่เขียนอาจได้แง่มุมสดใหม่ หรือแม้แต่การแก้ปัญหาที่เคยคิดว่าตัน ก็ดูเหมือนจะมีทางออกขึ้นมาเฉย ๆ เพียงเพราะเราเปิดใจยอมรับ "ความไม่คุ้นเคย" ผู้เขียนเคยลองออกไปถ่ายภาพนอกสตูดิโอ จากที่เคยคุ้นชินกับการถ่ายนางแบบสาวสวย...

ไปอ่านเจอมาชอบมากครับ “Give, but don’t allow yourself to be used. Trust, but don’t be naive.” ประโยคสั้น ๆ นี้เป็นเหมือนกระจกสะท้อนความจริงของชีวิตที่หลายคนมักมองข้าม การให้และการเชื่อใจถือเป็นคุณธรรมที่งดงาม แต่ถ้าขาดสติและขอบเขต มันอาจกลายเป็นบาดแผลที่ย้อนมาทำร้ายเราเองได้ การ “ให้” คือการมอบสิ่งที่มีคุณค่าทั้งในรูปของเวลา พลังงาน หรือความช่วยเหลือให้ผู้อื่น แต่หากให้จนลืมดูแลตนเอง หรือปล่อยให้ผู้อื่นฉวยโอกาส ก็เท่ากับเราไม่ได้ให้ด้วยความสมัครใจอีกต่อไป แต่เป็นการถูกใช้ประโยชน์ ดังนั้นการให้ที่แท้จริงจึงควรมาพร้อมกับเส้นแบ่งที่ชัดเจนว่า ตรงไหนคือความเมตตา และตรงไหนคือการละเมิดคุณค่าของเรา ลองนึกถึงสถานการณ์ในที่ทำงาน บางครั้งเราเต็มใจช่วยเพื่อนร่วมงาน แต่หากมีคนหนึ่งคนที่ขอให้เราทำแทนตลอดโดยไม่พยายามทำเองเลย นั่นไม่ใช่การให้ที่เกิดจากความร่วมมือ แต่เป็นการถูกเอาเปรียบ การรู้จักบอกปฏิเสธด้วยเหตุผลชัดเจนก็เป็นการปกป้องตัวเองโดยไม่ลดคุณค่าของการช่วยเหลือคนอื่นลง ในอีกด้านหนึ่ง การ “เชื่อใจ” คือรากฐานของความสัมพันธ์ทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นมิตรภาพ ความรัก หรือการทำงานร่วมกัน แต่การเชื่ออย่างไ...

ในยุคที่ AI ก้าวล้ำจนทำให้เราต้องทึ่งกับความสามารถของมัน หลายคนอาจเผลอเชื่อว่าปัญญาที่แท้จริงถูกซ่อนอยู่ในบรรดาโค้ดนับล้านบรรทัดหรือในชิปประมวลผลที่ซับซ้อน ทว่า AI ไม่ได้คิดค้นคำตอบขึ้นมาเอง หากเพียงนำข้อมูลมหาศาลที่มีอยู่แล้วมาจัดระเบียบ ประมวลผล และกลั่นกรองให้ดูเป็นระเบียบสวยงามยิ่งขึ้น ผลลัพธ์จึงอาจชวนให้เรารู้สึกว่าเป็น “คำตอบอัจฉริยะ” ที่แท้จริงแล้วคือการสะท้อนความรู้ที่เคยมีมาก่อน เพียงแต่นำเสนอในรูปแบบที่รวดเร็วและแม่นยำกว่าที่มนุษย์จะทำได้ด้วยตนเอง การสร้างสรรค์ไม่ได้ถือกำเนิดจากคำตอบที่ดูสมบูรณ์แบบ หากแต่เริ่มต้นจาก “คำถาม” ที่เฉียบคม คำถามที่กล้าท้าทายสิ่งที่มีอยู่เดิม คำถามที่หาญกล้าเปิดประตูไปสู่มุมมองที่แตกต่าง และคำถามที่บางครั้งอาจดูย้อนแย้งแต่กลับสร้างแรงกระเพื่อมทางความคิด เมื่อคำถามเหล่านี้ถูกหยิบยกขึ้นมา พวกมันจะทำหน้าที่เหมือนคบเพลิง จุดประกายความคิดสร้างสรรค์ให้ลุกโชนและนำเราไปสู่เส้นทางใหม่ที่ไม่เคยถูกสำรวจมาก่อน การเป็นวิศวกรสอนให้เราตั้งคำถามกับปัญหาที่เกิดขึ้น การเป็นผู้บริหารสอนให้เราตั้งคำถามกับทิศทางการพัฒนา การเป็นนักถ่ายภาพสอนให้เราตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่อ...

  “Some possess the rare gift of mistaking verbosity for wisdom.”  — วลีภาษาอังกฤษนี้แปลว่า “บางคนมีพรสวรรค์หายาก ที่เข้าใจผิดว่าการพูดมากคือปัญญา” ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของความเข้าใจผิดที่พบได้บ่อยในชีวิตจริง บางคนเข้าใจผิดอย่างมั่นใจ ว่าการพูดเยอะคือความฉลาด ทั้งที่จริงแล้วกลับเป็นการพรางตาความว่างเปล่าภายใน เราทุกคนล้วนเคยมีประสบการณ์กับ “พวกพูดมาก” ในที่ประชุม ห้องสัมมนา หรือแม้กระทั่งในวงสนทนาธรรมดา ที่พยายามจะพูดให้ดูใหญ่โตเยอะแยะ แต่กลับจับใจความไม่ได้ คนที่พูดได้ต่อเนื่อง น้ำไหลไฟดับ มีศัพท์เทคนิคเต็มปากเต็มคำ แต่เมื่อฟังจนจบ เหมือนผ่านพายุคำพูดไปทั้งลูก โดยไม่เหลือสาระอะไรให้เก็บกลับมา ที่น่าอึดอัดยิ่งกว่านั้นคือ คนประเภทนี้มักจะชอบ พูดทับ   พูดต่อ หรือ แทรกแซง สิ่งที่คนอื่นเพิ่งพูดไว้ ทั้งที่ตนเองยังไม่เข้าใจประเด็นอย่างแท้จริง พวกเขามักเสริมความเห็นด้วยน้ำเสียงแบบคนรู้ดี ทั้งที่เนื้อหาที่เอ่ยออกมากลับกลวงโบ๋ ราวกับพยายามยึดพื้นที่ของการสนทนาด้วยความอวดรู้ มากกว่าการแบ่งปันความเข้าใจที่แท้จริง คนพวกนี้มักเชื่อว่า ถ้าพูดให้ซับซ้อนพอ ถ้าใช้คำพูดยาวพอ ถ้าพูดนานพอ...

ภาพจากประชาชาติธุรกิจ เมื่อกล่าวถึงนักฟุตบอลที่มีอิทธิพลและเป็นสัญลักษณ์แห่งการเปลี่ยนแปลงของทีมลิเวอร์พูลในยุคของ เยอร์เก้น คล็อปป์ ชื่อของ "ดิโอโก้ โชต้า (Diogo Jota)" ย่อมถูกกล่าวถึงด้วยความเคารพและชื่นชมอย่างแน่นอน การเริ่มต้นเส้นทางลูกหนัง ดิโอโก้ โชต้า เกิดเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม ค.ศ. 1996 ในประเทศโปรตุเกส เส้นทางการค้าแข้งของเขาเริ่มจากสโมสรท้องถิ่น Gondomar SC ก่อนที่จะย้ายไปสร้างชื่อกับ Paços de Ferreira สโมสรที่ทำให้เขาโดดเด่นและได้รับการจับตามองจากสโมสรใหญ่ในยุโรป ในปี 2016 โชต้าถูกซื้อโดย Atlético Madrid ก่อนถูกยืมตัวไปเล่นให้กับ FC Porto และ Wolverhampton Wanderers ซึ่งเขาสามารถโชว์ศักยภาพและกลายเป็นกำลังสำคัญในการพา Wolves เลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ลีกอังกฤษ ความสำเร็จกับลิเวอร์พูล ลิเวอร์พูลคว้าตัว โชต้า มาร่วมทีมในเดือนกันยายน 2020 ด้วยค่าตัวประมาณ 41-45 ล้านปอนด์ การเซ็นสัญญาครั้งนี้ถือเป็นการเสริมทัพที่ยอดเยี่ยมของ เยอร์เก้น คล็อปป์ เนื่องจากโชต้าสามารถตอบสนองแนวทางการเล่นของทีมได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขาลงสนามให้ลิเวอร์พูลเกือบ 200 นัด ทำไปถึง 65 ประตู และมีส่วนสำคัญท...

ไปอ่านเจอมาชอบมาก "You will never be good enough for everybody, but you will always be the best for someone who really appreciates you." บางครั้งแค่ประโยคหนึ่ง ก็สามารถปลุกใจให้เราหยุดวิ่งตามความคาดหวังของคนทั้งโลก แล้วหันกลับมามองตัวเองด้วยสายตาใหม่ ผู้เขียนไปเจอประโยคนี้ระหว่างเลื่อนดูหน้าฟีดเฟสบุ๊คในวันหนึ่งที่รู้สึกเหนื่อยล้า มันสะกิดใจทันที เพราะมันตรงกับความรู้สึกลึก ๆ ที่เราอาจไม่ค่อยได้ยอมรับ ว่าเราไม่ได้เกิดมาเพื่อให้ทุกคนพอใจ และนั่นไม่ใช่ความผิดของเราเลย เราไม่จำเป็นต้อง "ดีพอ" สำหรับทุกคน โลกใบนี้เต็มไปด้วยมุมมอง ความคาดหวัง และมาตรฐานนับไม่ถ้วนที่ผู้คนใช้ตัดสินกัน เราอาจพยายามอย่างหนักเพื่อให้ใครบางคนยอมรับ แต่สุดท้ายกลับพบว่า ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน มันก็ยัง "ไม่พอ" ความจริงก็คือ... เราไม่สามารถเป็นที่รักของทุกคนได้ และไม่จำเป็นต้องเป็นด้วย แต่เราจะดีที่สุด...สำหรับใครบางคน ประโยคที่ว่า “you will always be the best for someone who really appreciates you” เตือนใจเราให้กลับมามองหาคนที่เห็นคุณค่าในตัวเราจริง ๆ ไม่ใช่คนที่มองหาข้อบกพร่อง หรื...

  “เรามองเห็นอนาคต แต่เรายังไม่มีสิทธิ์เดินไปถึงมัน” แม้ประเทศกัมพูชาจะมีการเลือกตั้ง มีรัฐสภา และมีรัฐธรรมนูญที่ดูคล้ายประชาธิปไตย แต่ในความจริง คนรุ่นใหม่ของประเทศนี้ต้องเติบโตภายใต้เงาของอำนาจที่ไม่เคยเปลี่ยนมานานกว่าสามทศวรรษ ภายใต้การนำของสมเด็จฮุน เซน และในปัจจุบันที่มีการส่งไม้ต่อไปยังลูกชายของเขา ฮุน มาแนต สิ่งที่ถูกเรียกว่า "ประชาธิปไตย" ในกัมพูชา กลับดูเหมือนจะยิ่งไกลออกไป แต่ความฝันของคนรุ่นใหม่กัมพูชา ยังไม่ตาย พวกเขาอาจไม่มีพรรคฝ่ายค้านให้เลือกตั้ง แต่มีมือถือ อินเทอร์เน็ต และการรับรู้ที่ไม่ถูกควบคุมได้ง่ายเหมือนยุคก่อนอีกต่อไป เงาของอำนาจ กับเงื่อนไขแห่งการเติบโต ผู้เขียนเชื่อว่า ไม่มีอะไรจะบั่นทอนศักยภาพของคนรุ่นใหม่ได้เท่ากับการถูกปิดกั้นตั้งแต่ต้นทาง และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในกัมพูชาอย่างต่อเนื่อง ตลอดสามทศวรรษที่ผ่านมา กัมพูชาอยู่ภายใต้การปกครองของรัฐบาลที่อ้างว่าตนคือเสถียรภาพ แต่ความจริงกลับเป็นการควบคุมอย่างเบ็ดเสร็จในนามของ “ความสงบ” ไม่ใช่ “ความชอบธรรม” เด็กที่เกิดหลังปี 1990 ซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนในปัจจุบัน โตมากับการศึกษาแบบที่รัฐควบคุมเนื้อหา ท่องจำมาก...

วันนี้ (24 มิถุนายน) เมื่อปี พ.ศ. 2475 ถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในประวัติศาสตร์การเมืองไทย เป็นวันที่คณะราษฎรได้ทำการเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาสู่ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข เหตุการณ์ในวันนั้นไม่ได้เป็นเพียงแค่การเปลี่ยนผ่านรูปแบบการปกครองเท่านั้น แต่ยังเป็น หมุดหมายสำคัญ ที่เผยให้เห็นถึงความซับซ้อน ความเปราะบาง และบางครั้งก็เป็นความขัดแย้งภายในของสังคมไทยอย่างมีนัยยะสำคัญ การปฏิวัติครั้งนั้นเกิดขึ้นด้วยความมุ่งมั่นที่จะนำพาประเทศไปสู่ความเจริญก้าวหน้า ความเท่าเทียม และปลดปล่อยประชาชนจากโครงสร้างอำนาจแบบเดิม ทว่าสิ่งที่ตามมากลับไม่ใช่เส้นทางที่ราบรื่น งดงาม หรือเป็นไปในทิศทางเดียวอย่างที่หลายฝ่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคณะผู้ก่อการ ได้คาดการณ์ไว้ คณะราษฎร ซึ่งประกอบด้วยกลุ่มบุคคลหลากหลายสาขาอาชีพ ทั้งทหาร ข้าราชการพลเรือน และนักเรียนนอก ผู้ซึ่งได้รับอิทธิพลจากแนวคิดประชาธิปไตยและเสรีนิยมจากตะวันตก ได้ทำการยึดอำนาจและประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับชั่วคราว พร้อมวางรากฐานการปกครองใหม่โดยมี หลัก 6 ประการ เป็นเสาหลักสำคัญ อันได้แก่ ความเป็นเอกราช, ความปลอดภัยภา...