บทเรียนจากผู้แพ้: เพราะความล้มเหลวสอนเราได้มากกว่า

ไปอ่านเจอมาชอบมาก

“Sit with people who've failed more times than won, because they don't have ego, they have experiences.”
แปลได้ประมาณว่า “จงนั่งอยู่กับคนที่ล้มเหลวบ่อยกว่าชนะ เพราะพวกเขาไม่มีอัตตา มีแต่ประสบการณ์”

คำพูดนี้ฟังดูเรียบง่าย แต่กลับสะเทือนใจอย่างประหลาด มันทำให้ผู้เขียนนึกถึงคนบางกลุ่มที่เคยเจอในชีวิต คนที่ไม่ได้พูดถึงความสำเร็จของตัวเองพร่ำเพรื่อ ไม่โอ้อวด ไม่ต้องการพิสูจน์อะไรให้ใครเห็น แต่เมื่อได้คุยด้วยจะรู้สึกอบอุ่นและลึกซึ้ง เพราะสิ่งที่พวกเขาพูดมักมาจาก “ชีวิตจริง” ไม่ใช่ตำราสวยหรู

ในโลกที่ทุกคนพยายามโชว์ความสำเร็จ แข่งกันเล่า “ชัยชนะ” เรามักลืมไปว่าความล้มเหลวคือครูที่ดีที่สุด คนที่เคยพัง เคยแพ้ เคยเสียหน้า เคยลุกจากศูนย์มาแล้วหลายครั้ง พวกเขาคือคลังความรู้ชั้นดีของชีวิต เพราะผ่านจุดที่อัตตาถูกทุบจนแหลก แล้วแทนที่ด้วยสิ่งที่เรียกว่า “สติ” และ “ประสบการณ์”

ผู้เขียนเคยนั่งฟังคนคนหนึ่งที่ล้มเหลวมาหลายรอบในเรื่อง ๆ หนึ่ง (เรื่องอะไร ขอสงวนไว้นะครับ) เขาไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงยกตน แต่พูดด้วยรอยยิ้มและแววตาที่นิ่งสงบ ประโยคสั้น ๆ ของเขาเต็มไปด้วยบทเรียนที่ไม่มีในหนังสือเล่มไหน และนั่นเองที่ทำให้เข้าใจว่า คนที่ล้มมาก่อน ไม่ได้ด้อยกว่าคนที่ชนะเสมอไป แต่เขา “รู้จักตัวเอง” มากกว่า

ในบางช่วงของชีวิต การได้อยู่ใกล้คนแบบนี้คือของขวัญ เพราะเขาจะไม่ตัดสิน ไม่ดูแคลน และไม่รีบสอน แต่จะฟังอย่างเข้าใจ และพูดในจังหวะที่พอดี เพราะเขาเคยอยู่ในที่ที่เรายืนอยู่ เคยเจ็บแบบที่เรากำลังเจ็บ และเคยลุกขึ้นมาแบบที่เรากำลังพยายาม

สุดท้าย วลีนี้เหมือนบอกเราว่า

“อย่าเลือกคบคนเพราะเขาชนะมากกว่าคนอื่น แต่จงเลือกคบคนที่แพ้จนเข้าใจชีวิต”

คนที่ล้มเหลวหลายครั้งจะมีมุมมองที่เป็นจริงกว่า ไม่หลงตัวเอง เข้าใจความอ่อนแอของมนุษย์ และพร้อมแบ่งปันสิ่งที่เรียนรู้ด้วยความถ่อมตน นั่นคือเหตุผลว่าทำไมการนั่งคุยกับคนแบบนั้นถึง ‘สอนเราได้มากกว่า’ คนที่เอาแต่เล่าความสำเร็จของตัวเองครับ.